நீ வானமானாய்
நான் துளியானேன்
மெல்ல பொழிந்தது
காதல்மழை
நீ மவுனமானாய்
நான்மொழியானேன்
புன்னகை மலர்ந்தது
நெஞ்சில் தேன்
நீ உயிரானாய்
நான் துடிப்பானேன்
அன்பே அணைத்தது
வாழ்வினில்இன்பம்!
*
அன்பு எனும் ஆறு கரை அது புரளும்-இன்பக் காதல்
உறவே போற்றுகின்றேன் இனிய உயிரே உன்னையே போற்றுகின்றேன்=என்னெஞ்சில் என்றும் நீ
வாழ்கின்றாய் வாழ்த்தாத நெஞ்சங்கள் இருந்தால்தான் என்ன?
ஆழ்கின்றாய் அலைபாயாத நினைவினிலே மெய்யினிலே
சூழ்கின்றாய் சூழ்ச்சியானாலே
வீழ்கின்றாய் இருந்தாலும் திரும்ப நீயும்
எழுகின்றாய் !
காதல் வான்தேன் கலக்கும் பொன்மாலைப் பொழுது
காதலர் மனதில் அன்பு பிறக்கும் தென்றல் அணைக்கும்
கடற்கரை மணலில் கால்கள் தழுவும் இன்ப முத்தம்
காலங்கடந்தும் அலைகள் பேசும் இனிய மொழியில்
காலத்தை மறக்கும் கனவுகள் வானில் பறக்கும்
கானலில்லை காதலென்று கண்கள் நான்கும் ஒன்றாகும்
பாலுணர்வு மட்டும் காதலில்லை என்று பகுத்தறிவு உணர்த்தும்
பகுத்துணரும் வாழும் தத்துவம்காண நினைவுள் நினைவுறுத்தும்
நேசங்கள் நெருங்கினாலும் பொருளாதாரம் அச்சம் கொடுக்கும்
சேர்ந்த காதல் ஒன்றிவிட்டால் எந்த அச்சம் எதிர் நிற்கும்?
சேர்ந்துழைக்கும் ஒற்றுமையில் குடும்ப உறவு சிறக்கும்
சேர்ந்துழைப்பது வாழ்வுக்கு மட்டுமல்ல சமூகத்திற்கும் -என்ற போராடும்
சீரான கொள்கையிலே இல்லறமே நடைபோடும்!
