காதல்
பொய்கண்டு அகன்ற மெய்கண்ட தேவி--உன்னை
இரவும் பகலும் நினைத்தேன் நெஞ்சில்
அந்திமலர்த் தந்தமுகம் முந்திவரும் புன்னகையில்
ஒளிக்கும் இருளுக்கும் ஒன்றே இடம் தேவி
ஆணவத்துக்கும் ஞானத்துக்கும் இடம் ஒன்றே தேவி;
ஒன்று மேலானால் ஒன்று ஒளியும்
ஞானம் மேலானால்
ஆணவம் ஒளியும்,
ஆணவம் மேலானால்
ஞானம் ஒளித்து நிற்கும்
அன்பே பண்பே அறிவே நேயமே
அறிவாயா? புரிவாயா? உண்மை அன்பை
No comments:
Post a Comment